गोलमाल चलेको छ
मोदी सरकार क्षमतामा आए पश्चात् एक पछि अर्को तुघ्लकी फरमान भइरहेको छ विभिन्न प्रान्तमा। यो सरकार क्षमतामा आएको थियो देशी-विदेशी पुँजीपतिहरूको सहायता लिएर। टिभी, इन्टरनेट, खबरकागजको विज्ञापन इत्यादिले अचम्भित पारिदिएको थियो त्यतिबेला। छक्कै परेको थियौं हामी पनि, की कसरी नरेन्द्र मोदी, हठात् इतिहासमै योग्यतम प्रधानमन्त्रीको रूपमा रंगमंचमा आविर्भुत भए। जसको हात दङ्गाको रगतले रंगिएको छ, जसको नीतिमा पुँजीपतिहरूको चाप्लुसी छ, तिनी अचानक ‘अच्छे दिन’- को सपना देखाएर झुठो आश्वासनको ज्वारमा देशको जनतालाई ठेली दिए! मिडियानै त्यो अभेद हतियार हो जसलाई ठुल्ठुला पुँजीपतिहरूले स्पोन्सर गर्छन् अनि मोदी सरकारबाट सहुलियत पाउछन्। अन्तमा नरेन्द्र मोदी प्रधानमन्त्री भइ छोडे, जनतालाई चम्किलो विज्ञापनको बोरा ओढाएर।
अब क्षमतामा आए पछि त ऋण तिर्ने पऱ्यो पुँजीपतिहरूको। त्यसैले नयाँ सरकार आउने बित्तिकै जोगीको झोलाबाट एक पछाडी अर्को कुरा निस्किनु थाल्यो। आमजनताको पेटमा लात्ती हिर्काउने एक पछि अर्को नीति तेर्स्याउन बेर लाएन यो सरकारले। जनताको छत्तीमा उनिएको ‘अच्छे दिन’ को सपना बिस्तारो सुकेर मर्दै गयो क्रमश। त्यसपछि के हुने सरकारको तर्फबाट जनताको मगज धुलाईको बन्दोबस्त हुन थाल्यो। ‘तितो औषधि’ निल्ने कुरा झिक्यो मोदीले! ‘अच्छे दिन’ को निम्ति पर्खी बसेको दिनहरूमा यो तितो औषधि निल्नु पर्छ, जो मोदी र उनका सहयोगीहरूले बडो मेहेनत गरेर बनाएका हुन्, जसले टाउकोको चिन्ता, मुटुको सपना, पेटको भोक-- सबै एक्कै छिनमा मेटाइदिने छ हरे। अनि यहि तितो औषधि निल्ने होडमा हाडछाला भएका मानिसहरू पनि लाग्न थाले।
तर मुश्किल के भयो भने सबैजनाले त यो तितो औषधि निलेनन्। । त्यसैले अधिकांश मानिसहरूको टाउकोको चिन्ता, मुटुको सपना, पेटको भोक त्यत्तिकै रह्यो। त्यसैले जब देश बेच्ने एक पछि अर्को षड्यन्त्र चल्छ, जब देशी-विदेशी पुँजीपतिहरूको खेलखोरको निम्ति नयाँ नयाँ क्षेत्रहरू खोलिन्छ, जब भयावह भूमि अधिग्रहण अधिनियमहरू सजिलै पारित गराइन्छ, जब विदेशी पुँजीको बहावको निम्ति देशको बजार खोलिन्छ, जब श्रम कानुनमा सुधारको नाम गरेर मालिकरूलाई अगाध छुट र श्रमिकहरूको रोजी-रोटि- अधिकारलाई मिच्न उत्रन्छ, तब हामी बुझ्न सक्छौ की निर्वाचन अघाडी पुँजीपतिहरूले गरेको गुण फर्काउदैछन् मोदीज्यु।
तर यति मात्रै कहाँ हो र? अर्कोतिर आर एस एस छ, विश्व हिन्दु परिषद्, बजरंग दल लिएर एउटा सम्पूर्ण सङ्घ परिवार छ। यहि परिवारलाई मोदीको नेतृत्वमा बी जे पी सरकारले आफ्नो कामको रिपोर्ट बुझाउछन् के गर्न सके, के गर्न पर्ने हो यी जम्मैको लेखा-जोखा सङ्घमा पुग्छ। सङ्घको फेरी आफ्नै एजेन्डा छ, हिन्दुत्वको झण्डा लहराउने धोको छ यिनीहरूको। फेरी जुन पायो त्यो हिन्दुत्व होइन नि, उच्च वर्गीय ब्राह्मणवादी हिन्दुत्व! अनि जो पनि यो ब्राह्मणवादी परम्परादेखि बाहिर छन् तिनीहरू पनि झट्टै बदलिनु पर्ने। अरु धर्मावलम्बीहरूको त कुरै छोडी दिउ! जैनहरूको चाड छ भनेर मासु बिक्रि बन्द गर्ने फरमान जारि गरियो मुम्बईमा। काश्मिरमा गोरुको मासु बिक्रि बन्द गरिने आदेश छ। आसाममा बंगलादेशबाट आएका मुसलमानहरू घुसपैठहरू र बाकि चाही शरणार्थी त्यसैले शरणार्थीहरूलाई मात्रै नागरिकता दिइने कुरा गरिएको छ। देशमा प्रथम पल्ट आयो धर्मको आधारमा जनगणना, अनि त्यसमा मुसलमानहरूको संख्या बढ्दैछ भन्ने झुठो हल्ला फैलाइयो यिनीहरूको कृपा पाएका मिडियाको सहायताले। जबकी आंकडाले अर्कै कुरा भन्छ। कर्नाटकमा कालबुर्गी जस्ता विद्वान मानिसले ब्राह्मणवादी हिन्दुत्वको अतिक्रमणबारे प्रश्न गर्दा आफ्नो ज्यानबाट हात धुनु पऱ्यो। देशभरिका अन्य जाति-समुदायक मानिसहरूमाथि कठोर व्यवहारको विरुद्धमा जसले पनि प्रश्न उठाउने साहस गर्छ उसले आजको दिनमा यस्तै धम्कीहरू खानु पर्छ। नारीहरूको सम्पर्कमा त यिनीहरू भयावह टिप्पणीहरू गर्छन्... प्रतिपल जसले नारीको स्वाधीनता, नारिमुक्तिको प्रश्नलाई गाह्रो बनाईदिन्छ। शिक्षा प्रतिष्ठानहरूको उच्च पदहरूमा हिन्दुत्ववादी प्रचारकहरूलाई बसाइने काम छदैछ निरन्तर जसले गर्दा भोलीको दिनमा विद्यार्थीहरूको मगजमै हिन्दुत्ववादको जरा गहिरो भएर जावोस्-- यस्तै कुरा हिटलरको जर्मनीमा पनि त भएको थियो। कसरी दङ्गाको आगोमा जनतालाई जलाइने काम गरिन्छ र जसको फिल्म बनाएर देखाइए त्यसलाई त्रिशुलको बलले रोक्न खोजिन्छ। यस्तो खालको उदाहरणहरू धेरै छन्।
तर मुश्किल त के हो भने केही मानिसलाई धेरै दिनसम्म बोका बनाउन सकिन्छ, धेरै मानिसलाई केही दिनसम्म बोका बनाउन सकिन्छ तर धेरै मानिसलाई धेरै दिनसम्म बोका बनाउन सकिन्दैन। ‘अच्छे दिन’ को सपना देख्ने मानिसहरूले अहिले चिन्न सिक्दैछन् त्यो दुस्वप्नको व्यापारीलाई। आमजनता बुझ्दैछन् तिनीहरूको पेट खालिनै छ, मगजमा प्रश्न जम्मा हुदैछ, मुटुमा जम्मा हुदैछ शुन्यताबोध। त्यसैले क्षोभ- विक्षोभ-प्रतिवाद जम्मा हुदैछ मानिसमाझ। एकातिर हिन्दुत्ववादीहरूको एजेन्डासँग लुटाहा पुँजीपतिहरूको के समानता छ के विभिन्नता बुझ्नु जरूरी छ, अर्कोतिर मानिसको सहज-सरल सुख शान्तिको जीवनको सपना संकटग्रस्त भए त्यसको विरुद्ध कसरी मानिसहरू खडा भएर प्रगतिको पथमा अग्रसर हुने –त्यो पनि बुझ्नु त्यतिनै जरूरी छ। हामी पनि त्यही यात्राको सहभागी हौ।
No comments:
Post a Comment